Read the Bible

¹ De hoofdzaak van het gezegde is: Een zo groten hogepriester hebben wij, een die zich gezet heeft aan de rechterhand van den troon der Majesteit in de hemelen,² als bedienaar van den eredienst en van den waren tabernakel, welken niet een mens, maar de Heer heeft opgeslagen.³ Want elke hogepriester is aangesteld om gaven en offers te brengen; daarom moest ook hij iets hebben dat hij kon offeren.⁴ Was hij op aarde, dan zou hij zelfs geen priester wezen; omdat daar mensen zijn die volgens de wet de gaven brengen.⁵ Doch dezen doen dienst bij het afbeeldsel en de afschaduwing van de hemelse dingen, zoals Mozes de goddelijke opdracht kreeg toen hij den tabernakel zou maken. Zie toe--zoo sprak God--dat gij alles maakt volgens het model dat u op den berg getoond is.

⁶ Maar nu heeft de Christus een voortreffelijker dienst gekregen, daar hij ook middelaar is van een beter verbond, dat wettelijk geregeld is door beter beloften.⁷ Want was het eerste verbond onberispelijk geweest, er zou naar geen tweede gezocht zijn.⁸ Voor genen toch is het een berisping wanneer Hij zegt: Zie, de dagen komen, spreekt de Heer, dat Ik met het huis Israel en het huis Juda een nieuw verbond sluit,⁹ niet gelijk het verbond dat Ik met hun vaderen heb gesloten, ten dage dat Ik hen bij de hand vatte om hen uit Egypteland te leiden; want zij zijn aan mijn verbond niet getrouw gebleven, en Ik heb hen aan hun lot overgelaten, spreekt de Heer.¹⁰ Want dit is het verbond dat Ik nadezen met het huis Israel zal maken, spreekt de Heer: Mijn wetten zal Ik hun inprenten, en in hun hart zal Ik ze schrijven, en Ik zal hun tot God zijn, en zij zullen Mij ten volk wezen.¹¹ En zij zullen niet meer ieder zijn medeburger en ieder zijn broeder onderrichten: Leer den Heer kennen; want allen zullen zij Mij kennen, van den kleine onder hen tot den grote;¹² Ik toch zal barmhartig zijn voor hun ongerechtigheid, en niet meer denken aan hun zonden. --¹³ Wanneer Hij zo van een nieuw verbond spreekt, heeft Hij het eerste voor verouderd verklaard, en iets dat verouderd en afgeleefd is staat op het punt te verdwijnen.