Read the Bible

¹ Maar hierover zeer gemelijk en ontstemd,² bad Jona tot den Heer en zeide: Ach, Heer, heb ik dat niet gezegd, toen ik nog in mijn land was? Daarom juist ben ik den vorigen keer naar Tarsjis gevloden, omdat ik wel wist dat gij een genadig en barmhartig god zijt, lankmoedig, groot in goedertierenheid en een die berouw krijgt over het door hem aangekondigd onheil.³ Nu dan, Heer, neem toch mijn leven; want de dood is mij liever dan het leven.⁴ Maar de Heer zeide tot hem: Zijt gij met reden ontstemd?

⁵ Jona nu verliet de stad en ging ten oosten van de stad zitten; hij maakte zich aldaar een hut en zette zich daaronder neer, om te zien, hoe het met de stad zou aflopen.⁶ Toen zorgde de Heere God dat een wonderboom boven Jona opschoot; zodat die hem boven zijn hoofd tot schaduw was; ten einde hem van zijn gemelijkheid te genezen. En Jona verheugde zich zeer in den wonderboom.⁷ Maar God zorgde dat den volgenden dag bij het krieken van den dageraad een worm aan den wonderboom knaagde en deze verdorde.⁸ En God zorgde dat met zonsopgang een gloeiende oostenwind opstak; zodat Jona, toen de zon op zijn hoofd brandde, schier bezwijmde en vroeg om te sterven, zeggend: De dood is mij liever dan het leven!⁹ Maar God zeide tot Jona: Zijt gij met reden ontstemd om dien wonderboom? Hij zeide: Ja, ik ben met reden ten dode toe ontstemd.¹⁰ Toen zeide de Heer: Gij wildet den wonderboom gespaard hebben waaraan gij geen moeite gehad en dien gij niet gekweekt hebt, die in een nacht ontstaan en in een nacht vergaan is;¹¹ en ik zou Nineve niet sparen, die grote stad, waarin meer dan honderd twintig duizend mensen zijn die het onderscheid tussen de rechter hand en de linkerhand niet kennen, benevens veel vee?