Read the Bible

¹ Toen antwoordde Elifaz van Teman en sprak:² Gij hebt het misschien niet gaarne, dat men het onderneemt met u te spreken; maar wie kan zich bedwingen?³ Zie, gij hebt velen onderwezen, en slappe handen gesterkt;⁴ uwe redenen hebben de gevallenen opgericht, en de bevende knien hebt gij bevestigd;⁵ maar nu het aan u komt, bezwijkt gij, en nu het u treft, verschrikt gij.⁶ Is niet uwe godsvrucht uw troost, en uwe hoop uwe vroomheid?

⁷ Bedenk toch, waar is een onschuldige omgekomen, of waar zijn de rechtvaardigen ooit verdelgd?⁸ Gelijk ik wel gezien heb, die moeite ploegden en ongeluk zaaiden, oogstten het ook in,⁹ door den adem Gods zijn zij omgekomen, en door den geest zijns toorns verdelgd.¹⁰ Het brullen der leeuwen en de stem der grote leeuwen houdt eindelijk op, en de tanden der jonge leeuwen zijn verbroken;¹¹ de leeuw is omgekomen, dat hij niet meer rooft, en de jongen der leeuwin zijn verstrooid.

¹² Er is een heimelijk woord tot mij gekomen, en mijn oor ontving slechts een klank daarvan.¹³ Toen ik des nachts, als de slaap op de lieden valt, gezichten overdacht,¹⁴ kwam mij vrees en siddering aan, en al mijn gebeente verschrikte.¹⁵ En toen een geest mij voorbijging, rezen de haren aan mijn lichaam te berge.¹⁶ Toen stond er een beeld voor mijne ogen, en ik kende zijne gedaante niet; het was stil en ik hoorde ene stem:¹⁷ Hoe zou een mens rechtvaardig zijn voor God, en een man rein zijn voor Hem, die hem gemaakt heeft?¹⁸ Zie, onder zijne knechten is er niet n zonder gebrek, en in zijne Engelen vindt Hij dwaasheid:¹⁹ hoeveel te meer dan onder hen, die in leemen hutten wonen, die op aarde gegrond zijn en door de wormen gegeten worden!²⁰ Het duurt van den morgen tot den avond, zo worden zij uitgehouwen; en eer zij het gewaarworden, zijn zij geheel weg:²¹ hunne nagelatenen vergaan, en sterven ook onvoorziens.