Read the Bible

¹ Gdy już Pan, Bóg twój, wytraci ony narody, których ziemię podawa tobie, a już ją opanujesz i będziesz mieszkał w miastach i w domiech ich.² Tedy sobie odłączysz trzy miasta w pośrzód ziemie twej, którą tobie dał w osiadłość Pan, Bóg twój.³ A wyprostujesz drogi i na trzy części rozdzielisz granice ziemie twojej, którą w dziedzictwo poda tobie Pan, Bóg twój, aby się tam uciekali mężobójce.⁴ A dla tejci przyczyny uciekać tam będzie mężobójca, aby zachował zdrowie swe, gdyby z nieobaczenia zabił bliźniego swego, z którym by przed tym żadnej nieprzyjaźni nie miał.⁵ Jako gdyby kto z kim szedł do lasa drew rąbać, a siekąc drzewo, spadłaby siekira z toporzyska i raniła bliźniego jego, tak iżby umarł, tedy ten uciekać ma do jednego z tych miast i zostanie żyw.⁶ By snadź powinowaty zabitego nie chciał gonić mężobójce onego, a będąc wzruszony gniewem, mógłby go pojmać na drodze jesliby była daleka i tamże go zabić przeto, że z niem nie był przed tym w nieprzyjaźni.⁷ A dlatego ja tobie rozkazuję, abyś sobie trzy miasta odłączył.⁸ Gdzie więc jesliby Pan, Bóg twój, rozszerzył granice twoje, tak jako to przysiągł przodkom twojem, a podałby-ć wszytkę ziemię, którą zaślubił dać ojcom twoim.⁹ A ty byś się zachował wedle tego wszytkiego rozkazania, czyniąc mu dosyć, jako ja dziś tobie rozkazuję, to jest, abyś miłował Pana, Boga twego, a chodził zawżdy jego drogami, tedy do owych trzech miast przydasz drugie trzy.¹⁰ Aby tak niewinna krew nie była wylewana w ziemi twej, którą w dziedzictwo podawa tobie Pan, Bóg twój, by snadź krew ona nie została na tobie.¹¹ Ale jesliżby kto żywiąc z drugim w nieprzyjaźni, zastąpiwszy mu strzegł nań, a ranił ji śmiertelnie, tak iżby umarł, a potym by uciekł do jednego z onych miast.¹² Tedy starszy onego miasta, z którego będzie mężobójca, poszlą a wezmą go stamtąd i podadzą go w ręce powinowatemu zabitego, aby i on umarł.¹³ Nie rozlitujesz się nad nim, ale oczyścisz ze krwie niewinnej Izraela, aby się tobie dobrze działo.

¹⁴ Nie będziesz przenaszał granic bliźniego twego, które założyli przodkowie twoi w dziedzictwie twem, któreć dawa Pan w osiadłość twoję.¹⁵ Niechaj świadek jeden nie stawa przeciw komukolwiek w jakim obwinowaniu abo występku, jakim by się go kolwiek obyczajem kto dopuścił, ale na powieści dwu abo trzech świadków rzecz pewna zostanie.¹⁶ A gdyby fałeszny świadek powstał przeciw komu, winując go o przestępstwo.¹⁷ Tedy oni dwa mężowie, którzy mają spór miedzy sobą, staną przed Panem, przed oblicznością kapłanów i sędziów, którzy na ten czas będą.¹⁸ Sędziowie tedy z pilnością się o tym wypytywać mają, gdzie jesliż doznają onego być świadkiem fałesznym, który świadczył fałszywie przeciw bliźniemu swemu.¹⁹ Uczynią to nad nim, co on umyślił był uczynić nad bratem swoim i tak ono złe odejmiesz z pośrodku siebie.²⁰ Potym i drudzy, którzy to usłyszą, ulękną się, a żaden potym w pośrzód ciebie nie będzie się ważyć śmiał złości takowej.²¹ Nie rozlitujesz się nad nim, ale niechaj da gardło za gardło, oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę.