Read the Bible

¹ Słuchajcie Izraelczycy: Wy już przejdziecie za Jordan, abyście pod moc swą podbili narody możniejsze i mocniejsze niżli wy i miasta wielkie aż pod niebo obronne.² Lud wielki i wysokiego wzrostu, syny Enakowe, które znacie, o których słyszeliście, co powiadano: I któż się Enacitom oprzeć może?³ Ale to wiedzcie dzisia, iż Bóg wasz jestci on, który idzie przed wami jako ogień trawiący, on je sam poborzy a wam je podda, a wypędzicie je i wygładzicie barzo prętko, tak jako to wam obiecał Pan.⁴ Nie chciejcież mówić w sercu swem, gdy je Pan, Bóg wasz, wypędzi przed wami: Pan dla sprawiedliwości naszej wprowadził nas, abychmy posiedli ziemię tę. Abowiem Pan ony narody dla nieprawości ich rozegnał przed wami.⁵ Nie dla waszej ci sprawiedliwości, ani prawości serca waszego wnidziecie w osiadłość ziemie ich, ale Pan, Bóg wasz, ony narody dla występków ich wypędza przed wami, a iżby to wypełnił, co przodkom waszym Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi poprzysiągł.⁶ Wiedzcież tedy, żeć nie dla waszej sprawiedliwości osiadłość onej przewybornej ziemie będzie wam dana od Pana, Boga waszego, gdyżeście wy są ludzie twardego karku.

⁷ Wspomnicie a nie zapamiętawajcie, iżeście wy na puszczy gniewali Pana, Boga waszego, a od onego dnia jakoście z egiptskiej ziemie wyszli, ażeście tu na to miejsce przyszli, byliście Panu odpornemi.⁸ Takżeście i w Horeb Pana obruszyli na się i tak się był rozgniewał, iż chciał was wygładzić.⁹ Na on czas, gdym ja był wszedł na górę, abych wziął tablice kamienne, tablice przymierza, które Pan brał z wami i trwałem na górze czterdzieści dni i czterdzieści nocy, nie jedząc chleba, ani pijąc wody.¹⁰ Tedy mi Pan dał dwie tablicy palcem Bożym napisane, na których ty wszytki słowa były, które Pan do was mówił na górze z pośrzód ognia w dzień zgromadzenia waszego.¹¹ A gdy wyszło czterdzieści dni, i czterdzieści nocy, gdy mi Pan dwie tablicy kamienne, to jest tablice przymierza dał.¹² Tedy tak ze mną mówił: Wstań a idź stąd co narychlej, abowiem lud twój, któryś z Egiptu wywiódł, popsował się, a prętko się uchylili z drogi, którą ja im rozkazał i ulali sobie bałwana.¹³ A przetoż jeszcze mówił ku mnie tymi słowy: Zaiste widzę, iż to jest lud twardego karku.¹⁴ Dopuść mi abych je wytracił, a iżbych imię ich z ziemie wygładził, a z ciebie wywiodę naród możniejszy i więczszy niżli ten.¹⁵ Tedym się ja wrócił, a szedłem z góry, która na ten czas ogniem pałała, niosąc dwie tablicy przymierza w obu rękach moich.¹⁶ A otom ujzrał, iżeście wy zgrzeszyli przeciw Panu, Bogu waszemu, ulawszy sobie cielca, a prędziuchnoście się uchylili z drogi, którą wam Pan rozkazał.¹⁷ Tamżem ja wziąwszy dwie tablice ony, uderzyłem je obiema rękoma o ziemię, a stłukłem je przed oczyma waszemi.¹⁸ Potym przed Panem jako i pirwej upadszy, byłem przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, nie jedząc chleba, ani pijąc wody, dla waszych grzechów wszytkich, którycheście się dopuścili czyniąc złość przed oczyma Pańskimi, wzruszając go ku gniewu.¹⁹ Abowiem się bał onej popędliwości i gniewu, którym się był Pan rozgniewał przeciw wam, aby was wytracił i wysłuchał mię na ten czas.²⁰ Także gdy się Pan barzo rozgniewał na Arona chcąc go zagubić, tedym się też za nim modlił tego czasu.²¹ A złość waszę którąście uczynili, to jest cielca, porwałem i spaliłem w ogniu i stłukłem go i starłem w drobny proch, który wrzuciłem w rzekę co z góry płynęła.²² Potymeście go rozgniewali w Tabera i w Massa i w Kibrot-Hataawa.²³ Także gdy was Pan wysłał z Kadesbarne, abyście się ruszyli posiadać ziemię, którą wam dał, tedyście wy odporni byli rozkazaniu Pana, Boga waszego, aniście wierzyli jemu i nie chcieliście być posłuszni głosu jego.²⁴ Owa krótko, jakom was jedno poznał, tedyście zawżdy odpornymi byli Panu.²⁵ A dlategóż leżałem upadszy przed Panem czterdzieści dni i czterdzieści nocy, abowiem Pan rzekł był wytracić was.²⁶ I modliłem się Panu tymi słowy: O Panie Boże nie raczże zatracać ludu twego i dziedzictwa twego, któreś ty odkupił wielmożnością twoją i któreś wywiódł możną ręką z Egiptu.²⁷ Wspomni na służebniki twoje: Abrahama, Izaaka i Jakuba; nie patrz na zatwardziałość ludu tego i na niepobożność jego, ani na grzech jego.²⁸ Aby nie rzekli mieszkający w ziemi, z którejeś ty nas wywiódł: Iż Pan nie mógł ich wwieść do ziemie, którą im obiecał, abo iż je miał w nienawiści, przetoż je wywiódł na puszczą, aby je wytracił.²⁹ Aleć oni są lud twój i dziedzictwo twoje, któreś ty wywiódł mocą twą wielką i ramieniem wyciągnionym.