Read the Bible

¹ Proszę tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jako się godzi w powołaniu, którym jesteście wezwani.

² Z wszelaką skromnością, cichością i z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości.³ Starając się, abyście zachowali jedność Ducha przez związkę pokoju.⁴ Jedno jest ciało i jeden Duch, tak jako jesteście wezwani w jednę nadzieję powołania waszego.⁵ Jeden Pan, jedna wiara, jeden krzest.⁶ Jeden Bóg i Ociec wszytkich, który jest nad wszytki rzeczy i po wszytkich rzeczach i we wszytkich was.⁷ Ale każdemu z nas dana jest łaska wedle miary daru Krystusowego.⁸ Dla tego mówi: Gdy wstąpił na górę, wiódł wiele więźniów w pojmanie i dał dary ludziam.⁹ A to, co wstąpił, cóż jest, jedno iż pirwej był zstąpił do naniższych stron ziemie?¹⁰ Który zstąpił, tenżeć jest, który też wstąpił na wszytki niebiosa, aby napełnił wszytko.¹¹ I tenże dał niektóre apostoły, a drugie proroki, drugie zasię ewanjelisty, niektóre też pasterze i uczyciele.¹² Ku zjednoczeniu świętych, do sprawy posługowania i ku budowaniu ciała Krystusowego.¹³ Aż wszyscy przyjdziemy w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę zupełnego wzrostu Krystusowego.¹⁴ Abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącemi się i nie byli miotani tam i sam leda wiatrem nauki, przez chytrość ludzi i przez omylność, która jest na zdradę postawiona.¹⁵ Ale zachowywając prawdę z miłością, rośćmy weń we wszytkim, który jest głową, to jest Krystus.¹⁶ Z którego wszytko ciało słusznie spojone i społu złączone, w każdym spojeniu związania mocy, którą wewnątrz sprawuje, według miary każdego członku bierze pomnożenie przystojne ciału, ku zbudowaniu samego siebie przez miłość.

¹⁷ To tedy powiedam i uprzejmie proszę przez Pana, abyście więcej nie postępowali, jako ini pogani postępują w próżności umysłu swego.¹⁸ Mając mysl zaćmioną, a będąc oddaleni od żywota Bożego przez nieumiejętność, która w nich jest, z zatwardziałości serca ich.¹⁹ Którzy bez żałości udali sami siebie na haniebną sromotę, aby się z chciwością wszelakiej nieczystości dopuszczali.²⁰ Aleście wy nie tak się Krystusa nauczyli.²¹ Jesliście go słuchali i przezeń jesteście nauczeni, jako jest prawda w Jezusie.²² To jest, abyście złożyli z siebie co się dotycze pirwszego postępowania starego onego człowieka, który zdradliwemi pożądliwościami bywa zepsowan.²³ A iżbyście się odnowili duchem umysłu waszego.²⁴ I przyoblekli nowego człowieka, który wedle Boga stworzon jest ku sprawiedliwości i świętobliwości prawdziwej.²⁵ A przetoż odłożywszy kłamstwo mówcie prawdę, każdy bliźniemu swemu; abowiem jesteśmy członkami jedni drugich.²⁶ Gniewajcie się, a nie grzeszcie; słońce niechaj nie zachodzi nad rozgniewaniem waszym.²⁷ A nie dawajcie miejsca diabłu.²⁸ Ten który kradł, niechaj już nie kradnie, ale raczej niechaj robi, pracując rękoma, coby było dobrego, aby mógł użyczać potrzebnemu.²⁹ Niechaj żadna mowa sprosna z ust waszych nie wychodzi; ale jesli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby łaskę tym, którzy słuchają przyniosła.³⁰ A nie zasmucajcie Ducha onego świętego Bożego, przez którego jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.³¹ Wszelaka przykrość, i popędliwość, i gniew, i wołanie, i złorzeczenie, niech będzie odjęte od was, z wszelaką złością.³² Ale bądźcie dobrotliwymi jedni przeciwko drugim, miłosierni, odpuszczając sobie, jako i Bóg w Krystusie wam odpuścił.