Read the Bible

¹ Bóg częstokroć i rozmaitym obyczajem niekiedy mówił ojcom naszym przez proroki.² A w ty dni ostateczne mówił nam przez Syna, którego postanowił dziedzicem wszytkich rzeczy, przez którego też świat stworzył.³ Który będąc jasnością chwały i wyrażonym obrazem postaci jego i zatrzymawając wszytki rzeczy onym swoim mocnym słowem, sprawiwszy oczyścienie grzechów naszych przez samego siebie, usiadł na prawicy onego majestatu nawyższego.

⁴ Tym się zacniejszym zstał nad anioły, im osobliwszego imienia przed nimi dostał.⁵ Abowiem któremu kiedy z aniołów rzekł: Tyś jest Syn mój, jam ciebie dziś urodził? I zasię: Będę mu Ojcem, a on mi będzie Synem?⁶ A zasię gdy wwodzi pirworodnego na świat powieda: A niech się mu kłaniają wszyscy aniołowie Boży.⁷ A o anielech mówi: Który posły swe czyni duchy, a sługi swoje płomieniem ognia.⁸ Ale ku Synowi: Stolica twoja Boże, na wieki wieków, sceptrum sprawiedliwe jest ci sceptrum królestwa twojego.⁹ Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości; dla tegoż pomazał cię Bóg, Bóg twój, olejkiem radości, nad towarzysze twoje.¹⁰ I, tyś Panie! Na początku ugruntował ziemię, a niebiosa są sprawy rąk twoich.¹¹ Onyć poginą, ale ty zostawasz, a wszytki jako szata zwiotszeją.¹² A jako odzienie zwiniesz je i odmienią się; ale ty tenże jesteś i lata twoje nie ustaną.¹³ I któremuż z aniołów kiedy rzekł: Siedź na prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciele twoje podnóżkiem nóg twoich.¹⁴ Izali wszyscy nie są duchowie posługujący, którzy na posługę bywają posłani dla tych, którzy dziedzicami będą zbawienia?