Read the Bible

¹ A przetoż opuściwszy słowo, które w Krystusie dawa początek nieumiejętnym, miejmy się ku doskonałości, nie znowu zakładając gruntu pokuty od uczynków martwych i wiary w Boga.² Krztów nauki i rąk wkładania i wstania z martwych i sądu wiekuistego.³ A to uczynimy, jesli Bóg dopuści.⁴ Abowiem być nie może, aby ci, którzy by raz byli oświeceni i skosztowali daru niebieskiego i uczestniki się stali Ducha świętego.⁵ I skosztowali dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku,⁶ Jesliby upadli, aby powtóre byli odnowieni przez pokutę przeto, iż znowu krzyżują samym sobie Syna Bożego i jawnie go sromocą.⁷ Abowiem ziemia, która by deszcz na nię często przychodzący w się wpiła i zrodziła ziele użyteczne tym, przez które bywa sprawowana, bierze błogosławieństwo od Boga.⁸ Lecz ta, która podawa ciernie i osty, odrzuconać jest i blisko przeklęstwa, której koniec idzie ku spaleniu.

⁹ Ale, namilejszy! Pewnie o was sobie lepiej tuszymy niż to i co z zbawieniem jest złączono, choć tak mówimy.¹⁰ Abowiemci nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapamiętał sprawy waszej i pracowitej miłości, którąście okazali przeciw imieniu jego przeto, iżeście służyli świętym i służycie.¹¹ I żądamy, aby każdy z was toż staranie okazał ku zupełnej wiadomości nadzieje aż do końca.¹² Abyście nie byli gnuśnemi, ale nasladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość otrzymawają obiecane dziedzictwo.¹³ Abowiem Bóg obiecawszy Abrahamowi, gdy nie mógł przez kogo więtszego przysięgać, przysiągł przez siebie samego.¹⁴ Mówiąc: Iście błogosławiąc, błogosławić tobie będę i rozmnażając, rozmnożę cię.¹⁵ A gdy tak cierpliwie czekał, dostąpił obietnice.¹⁶ Gdyż ludzie przez tego przysięgają, który jest więtszy i u których koniec każdego wsporu jest ci przysięga ku podtwierdzeniu przydana.¹⁷ W której rzeczy chcąc Bóg dziedzicom obietnicę obficiej okazać, nieodmienność rady swej obiecał przysięgą.¹⁸ Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne, w których być nie może, żeby Bóg kłamał, mocne pocieszenie mieli, ku temu uciekając, abyśmy założoną nadzieję otrzymali.¹⁹ Którą mamy jako kotwicę duszę bezpieczną i mocną i która wchodzi aż do tych rzeczy, które są za zasłoną.²⁰ Gdzie Jezus bieżawszy wprzód przed nami, wszedł za nas według porządku Melchisedekowego, zostawszy kapłanem na wieki.