Read the Bible

¹ Efraim, gdy mówił, był straszny jako nazacniejszy w Izraelu, ale zgrzeszył w Baal i umarł.² Teraz jeszcze grzeszą, a uczynili sobie ulany obraz z śrebra swojego, według zmyslenia swego, to jest bałwany i misterną robotę, o których oni opowiedają: Ci którzy ofiarują człowieka, niech całują cielce.³ A dla tego staną się jako obłok poranny; a jako rosa rano przychodząca i przemijająca; a jako plewa, którą wiatr pędzi od boiska; a jako dym z komina.⁴ A wszakoż ja jestem Pan, Bóg twój, jeszcze skoro z ziemie egiptskiej; nie miał byś poznawać Boga inego nad mię, gdyż nie jest żaden iny zbawiciel oprócz mnie.

⁵ Ja poznałem ciebie na puszczy w ziemi suchej.⁶ Nasyceni tam byli jako na pastwiskach swoich; nasyceni są a podniosło się serce ich i przetoż oni mnie zapomnieli.⁷ Stałem się im jako lew, a jako lampart przy drodze czyhając na łup.⁸ Zabieżę im jako niedźwiedź, gdy mu zbiorą dzieci; a roztargam wnętrzności serca ich i pożrę je tam jako lew; zwierzęta polne rozszarpają je.

⁹ Złość twoja zatraciła cię, o Izrael, a wszakoż we mnie jest twoje wspomożenie.¹⁰ Jać zostanę na wieki, ale twój król i gdzież wżdy jest? Aby cię zachował we wszytkich miastach twoich, abo sędziowie twoi, o którycheś mówił: Dajcie nam króla i książęta.¹¹ A takem ja tobie króla dał w gniewie moim, a odjąłem ci go w zagniewaniu moim.¹² Złość Efraimowa związana jest, a grzech jego schowan jest.¹³ Boleści rodzącej ograną go; onci jest synem nierozumnym, który się nie ostoi w boleściach, gdy przyjdzie czas rodzenia jego.¹⁴ Z mocy grobu wybawię je, a od śmierci wykupie je. Będę zginieniem twym, o śmieci; a zburzeniem twym, o grobie; żałować ich nie będę przed oczyma moimi.¹⁵ Abowiem urósł miedzy bracią; wiatr ze wschodni Pański przydzie i z pustynie wynidzie, a wysuszy źródła jego, a wyschną studnie jego; on rozchwyta skarby wszytkiego naczynia nawdzięczniejszego.¹⁶ Samaryja będzie spustoszona, przeto, że się sprzeciwiła Bogu swemu; od miecza upadną, maluczcy jej roztrąceni będą, a brzemienne jej rozcięte będą.