Read the Bible

1 Agryppa powiedział wtedy do Pawła: Pozwala ci się mówić za siebie samego. Wtedy Paweł wyciągnął rękę i zaczął się bronić:2 uważam siebie za szczęśliwego, królu Agryppo, że mam dziś bronić się przed tobą odnośnie wszystkiego, o co jestem oskarżany przez Żydów,3 Zwłaszcza, że ty znasz wszystkie zwyczaje i sporne kwestie wśród Żydów; dlatego, proszę cię, abyś mnie cierpliwie wysłuchał.4 Tak więc, tryb mojego życia od młodości, jakim on był od początku między moim narodem w Jerozolimie, znają wszyscy Żydzi.5 Wiedzą o mnie od dawna – gdyby chcieli zaświadczyć – że żyłem według najściślejszych zasad stronnictwa naszej religii, jako faryzeusz.6 A teraz stoję tu sądzony z powodu nadziei spełnienia obietnicy, uczynionej wobec ojców przez Boga,7 Której dwanaście naszych pokoleń, żarliwie służąc Bogu dniem i nocą, spodziewa się dostąpić, w sprawie tej nadziei jestem oskarżany przez Żydów, królu Agryppo!8 Dlaczego uważa się za rzecz nie do wiary, że Bóg wzbudza umarłych?9 Ja sam wprawdzie uważałem, że trzeba przeciw imieniu Jezusa Nazarejczyka podjąć wiele wrogich działań,10 Co też uczyniłem w Jerozolimie, wielu też świętych zamknąłem w więzieniach, gdyż wziąłem to pełnomocnictwo od arcykapłanów. A gdy miano ich zabijać, głosowałem za tym rzucając kamyk.11 I po wszystkich synagogach często karząc ich, zmuszałem do bluźnierstwa, popadając też w coraz większy szał przeciwko nim, prześladowałem ich nawet w obcych miastach.

12 I w tych okolicznościach podróżując do Damaszku z pełnomocnictwem i poleceniem od arcykapłanów,13 W środku dnia, na drodze, zobaczyłem,o królu, światłość z nieba, przewyższającą jasność słońca, światłość, która oświeciła mnie i tych, którzy szli ze mną.14 A gdy my wszyscy upadliśmy na ziemię, usłyszałem głos mówiący do mnie, który powiedział w języku hebrajskim: Saulu! Saulu! Dlaczego mnie prześladujesz? Trudno ci wierzgać przeciw ościeniowi.15 A ja powiedziałem: Kim jesteś, Panie? A On powiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.16 Ale podnieś się i stań na swoich nogach;albowiem na to ci się ukazałem, ponieważ cię dla siebie już wcześniej swą ręką wybrałem na sługę i świadka tych rzeczy, które widziałeś, jak i tych, w których ci się ukażę,17 Wyrywając cię dla siebie spośród tego ludu i pogan, do których cię teraz posyłam,18 Aby otworzyć ich oczy i odwrócić od ciemności do światłości i z władzy szatana do Boga, aby otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie.19 Dlatego też,królu Agryppo, nie byłem nieposłuszny temu niebiańskiemu widzeniu.20 Ale najpierw tym, którzy są w Damaszku i w Jerozolimie, a także w całej krainie judzkiej, i poganom oznajmiałem, aby upamiętywali się i nawracali się do Boga, czyniąc dzieła godne upamiętania.21 I ze względu na te słowa,schwytali mnie Żydzi w świątyni i próbowali zabić.22 Otrzymując jednak pomoc od Boga, aż do tego dnia stoję, świadcząc zarówno małemu, jak i wielkiemu, nie mówiąc nic oprócz tego, co powiedzieli Prorocy i Mojżesz, że ma nastąpić,23 Że Mesjasz będzie poddany cierpieniom, że jako pierwszy, który powstał z martwych ma głosić światłość ludowi i poganom.

24 A gdy on tak się bronił, Festus powiedział potężnym głosem: Szalejesz, Pawle! Wielka nauka prowadzi cię do szaleństwa.25 Ale on powiedział: Nie szaleję, najdostojniejszy Festusie! Ale wypowiadam słowa prawdy i rozsądku.26 Wie bowiem o tych sprawach król, do którego śmiało mówię, gdyż jestem przekonany, że nie jest to przed nim ukryte, ponieważ nic z tego nie działo się w jakimś zakątku.27 Czy wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz.28 Agryppa natomiast powiedział do Pawła: Już zaraz mnie przekonasz, bym został chrześcijaninem.29 A Paweł powiedział: Życzyłbym sobie, by Bóg sprawił, czy już teraz,czy później, nie tylko ty, ale i wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają, stali się takimi, jakim i ja jestem, oprócz tych więzów.30 A gdy on to powiedział, powstał król i namiestnik, a także Berenika i ci, którzy razem z nimi siedzieli.31 I gdy oddalili się na ubocze, rozmawiali między sobą, mówiąc: Nic godnego śmierci lub więzienia nie czyni ten człowiek.32 Agryppa jednak powiedział do Festusa: Mógłby ten człowiek zostać uwolniony, gdyby nie odwołał się do Cezara.