Read the Bible

¹ Jest zło, które widziałem pod słońcem i które mocno obciąża człowieka:² Gdy Bóg daje człowiekowi bogactwo i skarby, i sławę, tak że mu niczego nie brakuje, czego tylko może zapragnąć, a jednak Bóg nie pozwala mu z tego korzystać, lecz obcy z tego korzysta - jest to marność i przykre cierpienie.³ Gdyby kto spłodził nawet stu synów i żył długie lata, aż do późnego wieku, lecz nie mógł korzystać z dóbr i nie miałby nawet pogrzebu, musiałbym rzec: Szczęśliwszy niż on jest martwy płód,⁴ Bo ten przychodzi na świat jako nic i odchodzi w ciemność, i ciemność okrywa jego imię,⁵ Nie widzi też słońca i o niczym nie wie, i ma milszy spokój niż tamten.⁶ A choćby żył dwakroć po tysiąc lat, lecz szczęścia nie zaznał żadnego, to czy nie idzie wszystko na jedno miejsce?

⁷ Wszystek trud człowieka ma służyć jego ustom, a jednak jego łaknienie nie może być zaspokojone.⁸ Bo jaką przewagę ma mądry nad głupim? A jaką ubogi nad tym, który wie, jak się urządzić w życiu?⁹ Lepiej jest korzystać z tego, co jest przed oczyma, niż pożądać czegoś innego. To również jest marnością i gonitwą za wiatrem.¹⁰ Już dawno nadano nazwę temu, co się dzieje, i postanowiono, czym człowiek będzie. Nie może on spierać się z tym, który jest od niego mocniejszy.

¹¹ Zaiste, im więcej słów, tym więcej marności. Jaka z tego korzyść dla człowieka?¹² Któż może wiedzieć, co jest dla człowieka dobre w tym życiu, dopóki trwają znikome dni jego istnienia, które mijają jak cień? Kto oznajmi człowiekowi, co po nim dziać się będzie pod słońcem?