Read the Bible

¹ Te dien dage zong Debora met Barak, den zoon van Abinoam, dit lied:

² Wijl men in Israel de haren los liet hangen, het volk vrijwillig zich aanbood, looft den Heer!

³ Hoort, koningen! Gebieders, leent het oor! Ik, ja ik, wil ter ere van den Heer zingen, wil spelen ter ere van den Heer, den god van Israel.

⁴ Heer, toen gij uittrokt van den Seir, voortschreedt uit Edoms veld, beefde de aarde, sidderde de hemel, deden ook de wolken water vlieten.

⁵ De bergen stroomden vanwege den Heer, voor den Heer, den god van Israel.

⁶ Ten tijde van Sjamgar, Anaths zoon, ten tijde van Jael waren de heirbanen verlaten; die op reis gingen sloegen zijpaden in;

⁷ stil zaten de vorsten in Israel, stil zaten zij, totdat gij opstondt, Debora, totdat gij opstondt, een moeder in Israel.

⁸ Toen men nieuwe goden koos, verdween het brood uit de poorten; schild noch lans werd gezien onder veertigduizend in Israel.

⁹ Gij allen, aanvoerders in Israel, gij, mannen des volks die vrijwillig u aanboodt, looft den Heer!

¹⁰ Gij die, op schabrakken gezeten, glanzige ezelinnen berijdt, en gij die over den weg gaat, spreekt er van,

¹¹ bij het geluid der trompetters tussen de waterbakken; daar bezinge men 's Heeren gerichtsdaden, de gerichtsdaden zijner leiding in Israel.

¹² Waak op, waak op, Debora, waak op, hef een lied aan! Sta op, Barak, voer uw gevangenen weg, zoon van Abinoam!

¹³ Toen daalde het overschot der machtigen af, het volk van den Heer daalde af met de helden:

¹⁴ uit Efraim zij wier wortel in Amalek is; in zijn gevolg Benjamin met zijn geslachten; uit Machir daalden heerschers af; uit Zebulon die den tellersstaf voeren;

¹⁵ vorsten in Issachar met Debora; en Barak, in de vallei stormt men hem na. Aan Rubens beken waren groot de overleggingen des harten.

¹⁶ Waarom bleeft gij tussen de schuttingen zitten, luisterend naar het fluiten der herders?

¹⁷ Gilead bleef rustig aan de overzijde van den Jordaan; en Dan, waarom toefde hij bij de schepen? Azer zat aan het zeestrand en bleef rustig aan zijn baaien.

¹⁸ Zebulon is een volk dat zijn leven prijsgaf ten dode, en Naftali, die op de hoogvlakten woont.

¹⁹ Koningen kwamen en streden; daar streden de koningen van Kanaan, bij Taanach, aan het water van Megiddo; doch buit van zilver behaalden zij niet.

²⁰ Van den hemel kampten de starren, uit haar banen getreden, bekampten zij Sizera.

²¹ De beek Kisjon sleurde hen mede, de overoude beek, de beek Kisjon. Prijze mijn ziel 's Heeren kracht!

²² Toen vlogen de hoeven der paarden aan stukken, van het jagen, het jagen hunner geweldigen.

²³ Vervloekt Meroz, zegt de engel des Heeren; vervloekt, ja vervloekt haar bewoners; omdat zij den Heer niet te hulp zijn gekomen, den Heer niet te hulp onder de helden!

²⁴ Boven alle vrouwen zij Jael gezegend, de vrouw van Heber, den Keniet, boven alle vrouwen in de tent gezegend!

²⁵ Water vroeg hij, melk gaf zij, in de pronkschaal bracht zij room.

²⁶ Daar slaat zij haar hand aan de pin, haar rechter aan den werkmanshamer; beukt Sizera, verbrijzelt hem het hoofd, verplettert en splijt zijn slaap.

²⁷ Gekromd viel hij voor haar voeten, daar lag hij; gekromd viel hij voor haar voeten neder; waar hij zich kromde, daar lag hij misvormd.

²⁸ Uit het venster keek klagend naar buiten, uit het lichtraam Sizera's moeder: Wat laat toch de komst zijner strijdkar zich wachten, wat blijft het rollen zijner wagens lang uit!

²⁹ De schranderste harer edelvrouwen antwoordde: ook deed zij zichzelve reeds bescheid:

³⁰ Zouden zij niet buit vinden en verdelen? Een, twee meisjes voor elken man, een buit van bonte gewaden voor Sizera, een buit van bonte, kleurige gewaden, een bont gewaad voor den hals der vorstin!

³¹ Zo zullen al uw vijanden, o Heer, omkomen; maar die hem liefhebben zijn als het opgaan der zon in haar kracht. Toen kreeg het land veertig jaar rust.