Read the Bible

¹ Heer, waarom treedt Gij zo verre, verbergt Gij U in den tijd van nood² Terwijl de goddeloze overmoed drijft, moet de ellendige lijden; zij hangen aan elkander en bedenken kwade streken.³ Want de goddeloze beroemt zich op zijnen moedwil, en de gierigaard laat den Heer varen en lastert Hem.⁴ De goddeloze meent in zijnen trots, dat Hij er niet naar vraagt; bij al zijn kwade streken houdt hij God voor niets.⁵ Hij gaat altoos voort met zijn doen: uwe oordelen zijn verre van hem; hij handelt trotschelijk met al zijne vijanden.⁶ Hij spreekt in zijn hart: Ik zal nimmer onderliggen, ik zal nimmer nood hebben.⁷ Zijn mond is vol van vloeken, valschheid en bedrog; zijne tong richt moeite en arbeid aan.⁸ Hij zit in de hinderlaag bij de hoeven; hij doodt de onschuldigen heimelijk; zijne ogen loeren op de armen.⁹ Hij loert in het verborgen, gelijk een leeuw in het hol; hij loert om den ellendige te grijpen, en grijpt hem, als hij hem in zijn net trekt.¹⁰ Hij verslaat en drukt neder, en stoot den arme met geweld ter aarde.¹¹ Hij spreekt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft zijn aangezicht verborgen, Hij zal het nimmer zien.

¹² Sta op, Heer; God, verhef uwe hand, vergeet de ellendigen niet!¹³ Waarom zal de goddeloze God lasteren, en in zijn hart zeggen, dat Gij er niet naar vraagt?¹⁴ Gij ziet het immers; want Hij aanschouwt de ellende en den jammer; het staat in uwe handen; de armen verlaten zich op U; Gij zijt de helper der wezen.¹⁵ Verbreek den arm des goddelozen, en zoek het kwade: zo zal men zijne goddeloosheid nimmer vinden.¹⁶ De Heer is koning altoos en eeuwiglijk; de volken moeten uit zijn land omkomen.¹⁷ Het verlangen der ellendigen hoort Gij, Heer; hun hart is gewis, dat uw oor daarop let,¹⁸ dat Gij den wees en den arme recht doet, opdat de mens geen geweld meer plege op de aarde.