Read the Bible

¹ Obaczcie jaką miłość dał nam Ociec, to jest, abyśmy byli nazwani syny Bożymi. Dla tego świat nas nie zna, iż też nie zna jego.² Namilejszy! Teraz synmi Bożymi jesteśmy, ale się jeszcze nie okazało, co będziemy, lecz wiemy, iż gdy on się okaże, jemu podobni będziemy, abowiem ujzrymy go, jako jest.³ A ktokolwiek ma tę nadzieję w nim, oczyścia się, jako i on czysty jest.

⁴ Ktokolwiek popełnia grzech, pogotowiu zakon przestępuje; gdyż grzech jest przestępstwo zakonu.⁵ Przytym wiecie, iż on się okazał, aby grzechy nasze zgładził, a grzechów w nim nie masz.⁶ Ktokolwiek w nim mieszka, nie grzeszy. Ktokolwiek grzeszy, nie widział go, ani go zna.⁷ Synaczkowie! Niechaj was żaden nie zwodzi, ktokolwiek czyni sprawiedliwość, sprawiedliwy jest, jako i on jest sprawiedliwy.⁸ Który grzech popełnia, ze diabła jest, gdyż od początku diabeł grzeszy. Ku temu się okazał Syn Boży, aby zepsował uczynki diabłowe.⁹ Ktokolwiek się narodził z Boga, grzechu nie popełnia, gdyż nasienie jego w nim trwa, ani może grzeszyć przeto, iż z Boga się narodził.¹⁰ Tym znaczni są synowie Boży i synowie diabłowi. Ktokolwiek nie zachowywa sprawiedliwości, nie jest ci z Boga i kto nie miłuje brata swego.

¹¹ Abowiem toć jest poselstwo, coście słyszeli od początku, abyśmy się społecznie miłowali.¹² Nie jako Kain, który był z onego złego i brata swego zabił. Dla którejże go przyczyny zabił? Iż uczynki jego złe były, a brata jego sprawiedliwe.¹³ Nie dziwujcie się, bracia moi! Jesli was nienawidzi świat.

¹⁴ My wiemy, iż jesteśmy przeniesieni z śmierci do żywota, iż miłujemy bracią. Kto nie miłuje brata trwa w śmierci.¹⁵ Ktokolwiek nienawidzi brata swego, mężobójca jest. A wiecie, iż wszelki mężobójca nie ma żywota wiecznego w sobie trwającego.¹⁶ W tymeśmy poznali miłość, iż on duszę swą za nas położył; a tak mamy za bracią duszę kłaść.¹⁷ A kto by miał majętności świeckie i ujzrał brata swego potrzebującego, a zawarłby wnętrzności swe przed nim, jakoż w nim trwa miłość Boża?¹⁸ Dziatki moje! Nie miłujmy słowem, ani językiem tylko, ale uczynkiem i prawdą.¹⁹ Po tym znamy, iż z prawdy jesteśmy i przed nim bezpieczne serca nasze mamy.

²⁰ Abowiem jesliby nas osądziło serce nasze, mocniejszyć jest Bóg niż serce nasze i wie wszytki rzeczy.²¹ Namilejszy! Jesli serce nasze nas nie osądza, my ufanie mamy u Boga.²² A oczkolwiek prosimy, bierzemy od niego, abowiem rozkazania jego zachowywamy, a rzeczy wdzięczne przed oblicznością jego czyniemy.

²³ Tać jest tedy nauka jego, abyśmy wierzyli imieniowi Syna jego, Jezu Krysta, i miłowali jedni drugich jako nam przykazanie dał.²⁴ Abowiem który chowa przykazania jego, w nim mieszka, a on w nim; a po tym wiemy, iż mieszka w nas, to jest z Ducha, którego nam dał.