Read the Bible

¹ Opowiedziano potym Dawidowi temi słowy: Oto Filistyni dobywają Ceile i biorą gumna.² Tedy Dawid pytał się Pana mówiąc: Mam-li idź a porazić ty Filistyny? I odpowiedział mu Pan: Idź, a porazisz je i wybawisz Ceilę.³ Tedy lud, co z Dawidem był rzekł ku niemu: Oto my sami boimy się tu w Juda. A cóż więcej, gdy pójdziemy do Ceile ku wojskom filistyńskiem?⁴ A tak Dawid pytał powtóre Pana. A on mu dopowiedział: Wstań a idź do Ceile, bo ja dam Filistyny w ręce twe.⁵ Tedy Dawid i z ludem swem szedł ku Ceili i walczył z Filistyny, a zabrał bydła ich i poraził je wielgą porażką, a wybawił mieszczany w Ceili.⁶ I przydało się, gdy uciekał Abiatar, syn Achimelechów, do Dawida do Ceile, wziął był z sobą efod.

⁷ I opowiedziano Saulowi, iż Dawid przyszedł do Ceile, tedy rzekł Saul: Podał ci go Bóg w ręce moje, bo wszedszy zamknął się w mieście zamczystym branami i zaworami.⁸ A tak zebrał się Saul ze wszytkiem ludem swem ku walce, chcąc ciągnąć ku Ceili, a iżby obległ Dawida i z ludem jego.⁹ Co gdy zrozumiał Dawid, iż Saul potajemnie przeciw jemu myślił wszytko złe, rzekł ku Abiatarowi kapłanowi: Weźmi na się efod.¹⁰ I rzekł Dawid: Panie, Boże izraelski, ja służebnik twój zapewnem słyszał, że Saul chce przydź do Ceile, aby miasto poburzył dla mnie.¹¹ Izali mieszczanie z Ceile wydadzą mię w ręce jego? Izali też przyjdzie Saul, jako mię doszedł słuch sługi twego? Proszę o Panie, Boże izraelski, oznajmże to słudze twemu. I odpowiedział Pan: Przyjdzieć.¹² Nad to rzekł Dawid: Mieszczanie z Ceila wydadzą-li mię i z ludem mym w ręce Saulowi? A Pan powiedział: Wydadzą.¹³ A tak Dawid i z ludem swym, około sześci set mężów wyciągnęli z Ceile i szli kędy się im zdarzyło. Co gdy oznajmiono Saulowi, że Dawid uszedł z Ceile, poniechał onego swego za niem wyciągnienia.

¹⁴ A Dawid mieszkał na puszczy miedzy skałami i na górze w puszczy Zyf, a szukał go Saul po wszytki czasy, lecz go jednak Bóg nie chciał dać w ręce jego.¹⁵ Co gdy porozumiał Dawid, iż Saul wyciągnął, aby szukał zdrowia jego, tedy został na puszczy Zyf w lesie.¹⁶ Potym Jonatan, syn Saulów, szedł ku Dawidowi do lasa i potwierdził ufanie jego w Panu.¹⁷ Mówiąc tak k niemu: Nie bój się, abowiem nie przyjdziesz w ręce Saulowi, ojcu memu. Ale ty będziesz królował nad Izraelem, a ja będę wtórym po tobie i wieć ociec mój, iż to tak ma być.¹⁸ A tak oba uczynili z sobą bunt przed Panem, a Dawid został w lesie. Ale Jonatan wrócił się do domu swego.

¹⁹ Tedy Zyfejczycy szli ku Saulowi do Gabaa powiedając mu: Izaż nie wiesz, że Dawid kryje się u nas po skałach w lesiech, na pagórku Hachila, który jest po prawej stronie Jesymona?²⁰ A przetoż teraz o królu, jakoć się podobać będzie, idź co narychlej, a my postaramy się, jako go wydamy w ręce królewskie.²¹ Tedy rzekł Saul: Błogosławieniście wy od Pana, iżeście się mnie użalili.²² Idźcież proszę was, starajcie się a dowiedzcie się i obaczcie miejsce, na którem by był, a gdzieby go kto widział. Boć mi powiedają, że jest około siebie barzo ostrożny.²³ A tak wypatrzcie a wybaczcie wszytki ty miejsca skryte, kędy zwykł ulegać. A potym z rzeczą pewną wrócicie się do mnie, a ja pójdę z wami. A jesliżeć jest w tej ziemi, tedy go będę szukał ze wszytkiemi tysiącmi judzkiemi.²⁴ A tak oni poszli do Zyf przed Saulem. A Dawid i z ludem swem byli na puszczy Maon, w polach po prawej stronie Jesymon.²⁵ Tedy Saul i ludzie, którzy byli z nim, jechali szukać go, ale to oznajmiono Dawidowi. A przetoż uszedł na skałę i mieszkał na puszczy Maon. Co gdy usłyszał Saul, gonił go aż na onę puszczą.²⁶ I szedł Saul po jednej stronie góry, a Dawid z ludem swem po drugiej stronie. I spieszył się Dawid, jakoby uszedł przed Saulem. A wszakoż Saul i z ludem swem, już byli obtoczyli Dawida i z ludem jego, aby go pojmali.²⁷ Ale przybiegł poseł do Saula i powiedział mu: Odciągni stąd co narychlej, abowiem Filistyni wtargnęli w ziemię.²⁸ A przetoż Saul wrócił się przestawszy gonić Dawida, a ciągnął przeciw Filistynom. I nazwano miejsce ono Sela Hamachlekot.²⁹ Pastaj që andej Davidi shkoi për t'u vendosur në fortesat e En-Gedit.