Read the Bible

¹ A tak stamtąd uszedł Dawid, a mieszkał miedzy skałami Engaddy.² A gdy się Saul wrócił z pogoniej za Filistyny, opowiedziano mu tymi słowy: Oto Dawid jest na puszczy Engaddy.³ Tedy Saul wziął z sobą trzy tysiące mężów przebranych ze wszytkiego Izraela i szedł szukać Dawida z ludem jego na wierzchu skał kozłów leśnych.⁴ I przyszedł ku oborom owiec, które były podle drogi, kędy tam była jaskinia, do której wszedł Saul na potrzeby przyrodzone. Ale Dawid z ludem swojem siedzieli po stronach w onej jaskini.⁵ Tedy ludzie, którzy byli z Dawidem rzekli: Tenci jest dzień, o którem ci Pan powiedział: Oto dawam w ręce twe nieprzyjaciela twego, a możesz z nim uczynić, co-ć się zda. Tedy Dawid wstawszy pomaluczku, urznął podołka u płaszcza Saulowego.⁶ Potym gdy urznął podołka płaszcza Saulowego, poruszyło się serce Dawidowe.⁷ A rzekł do ludu swego: Uchowaj mię tego Boże, abych miał co poczynać nad panem mojem, który jest pomazańcem Pańskim, a iżbych miał nań podnieść rękę swoję, gdyż jest pomazańcem jego.⁸ A także Dawid onymi słowy uśmierzył lud swój, a nie dopuścił jem, aby mieli powstać przeciwko Saulowi. Zatym Saul wstawszy, wyszedł z jaskinie w drogę swą.

⁹ Potym też i Dawid wyszedł z onejże jaskinie i wołał za Saulem tak mówiąc: O królu panie mój! Tedy się obejzrał Saul. A Dawid kłaniał się mu aż do samej ziemie, czyniąc mu poćciwość.¹⁰ I mówił Dawid ku Saulowi: Przeczże słuchasz powieści ludzkich, którzyć powiedają: Oto Dawid szuka twego złego?¹¹ Oto dziś przypatrzyły się temu oczy twoje, iż mi cię był podał Pan teraz w ręce moje w tej jaskini, a mówili mi niektórzy, abych cię zabił. Alem ja odpuścił tobie i takem rzekł: Nie podniosę ręki swojej na pana mego, gdyż jest pomazaniec Pański.¹² A tak o ojcze mój obacz, a oglądaj podołek płaszcza twego w ręce mojej, iż gdyciem go urznął, żem cię nie chciał zabić. Wiedzże a obacz, żeć nie myślę nic złego, a nie wystąpiłem ani zgrzeszył przeciwko tobie, chociaż ty starasz się o zdrowie moje, abyś mi je odjął.¹³ Niechajże sam Pan będzie sędzią miedzy mną a miedzy tobą, a niechaj się Pan pomści za mię nad tobą. Jać na cię nie podniosę ręki mojej.¹⁴ Abowiem jako jest starodawna przypowieść: Od złościwych pochodzi złość. Aleć ręka moja nie będzie przeciwko tobie.¹⁵ Za kiemże wżdy chodzisz królu izraelski? Kogóż gonisz? Psa zdechłego i pchłę jednę.

¹⁶ A przetoż niechaj Pan będzie sędzią, a rozezna miedzy mną a miedzy tobą i niechaj obaczy, a rozdejmie tę przą moję z tobą, a niechaj się pomści krzywdy mej nad tobą.¹⁷ A gdy dokończył Dawid słów swych ku Saulowi, tedy rzekł Saul: A twójże to głos, synu mój Dawidzie? A także Saul płakał wielkiem głosem.¹⁸ Zatym rzekł ku Dawidowi: Sprawiedliwszyś ty jest niżli ja. Abowiemeś ty mnie dobrem płacił, a ja tobie złem.¹⁹ Tyś mi dziś oznajmił, coś dobrego prze mię uczynił. Abowiem gdy mię Pan podał w ręce twoje, nie chciałeś mię zabić.²⁰ Izaż kto nalazszy nieprzyjaciela swego, wypuści go zdrowo? Niechajżeć Pan odda wszytkiem dobrem za to, coś ty dziś nade mną uczynił.²¹ A przetoż terazem poznał, iż pewnie zostaniesz królem, a w ręku twych będzie królestwo izraelskie.²² Przysiężże mi teraz przez Pana, iż potomstwa mego nie wygubisz po mnie, ani imienia mego wytracisz z domu ojca mojego.