Read the Bible

¹ Tedy Elifaz Temanitczyk odpowiedział mu tymi słowy:² Nie będzież ci przykro, jeśliż z tobą rozmawiać będziem, ale któż się strzymać może, aby mówić nie miał.³ Otoś sam wiele inych uczył i potwierdzałeś ręce mdłe.⁴ Słowa twe podnosiły upadającego, a mdłe kolana posilałeś.⁵ A teraz, iż cię dolega, niecierpliwie znosisz, a iż cię trochę dotknęło, trwożysz sobą.⁶ Izali ufanie twe nie poszło z bojaźni, a uprzejmość spraw twoich izali nie jest oczekawanie twoje?

⁷ Rozmyśl proszę cię, jeśliż to kiedy z niewinnych zginął, abo gdzie by ludzie cnotliwi zniszczonymi byli.⁸ Jakom widał ty, co orzą złości i sieją przewrotności, że toż zasię żęli.⁹ Abowiem tchnieniem Bożem giną, a od wiatru gniewu jego niszczeją.¹⁰ Ryk lwi i głos lwice i zęby lwiąt wyrwane są.¹¹ Ginie lew, iż nie ma łupu, a lwięta się rozproszyły.

¹² K temu doszła mię rzecz tajemna, którejem trochę zrozumiał uszyma memi.¹³ W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy sen na ludzi przypada,¹⁴ Przyszedł na mię strach i lękanie tak, iż się zatrwożyły wszytki kości moje.¹⁵ A wiatr, który wstał około mnie, sprawił to, iż na mnie wstawały włosy.¹⁶ Tedy jakoby kto stanął, któregom ja w twarz poznać nie mógł, a było niejakie wyobrażenie przed oczyma memi, a w onym milczeniu słyszałem głos takowy.¹⁷ Izaż jest sprawiedliwszy człowiek niżli Bóg? Izali który mąż jest czystszym niżli Stworzyciel jego?¹⁸ Oto nie nalazł w służebnikach swych stateczności, gdyż i w anielech swych niedostatek baczy.¹⁹ Jakoż daleko więcej w tych, co mieszkają w domiech glinianych, a których są grunty z prochu i którzy będą popsowani od molów.²⁰ Od poranku, aż do wieczora bywają pokruszeni, a gdy się żaden nie obaczy, wiecznie poginą.²¹ Izaż zacność ich nie ginie społu z nimi? I umierają straciwszy mądrość.