Read the Bible

¹ Zawołajże teraz, aza będzie kto coć się ozowie, a obejzry się, na którego świętego.² Zaprawdę zabija gniew człowieka szalonego, a zawiść umarza nieumiejętnego.³ Aczciem widział szalonego, iż się rozkorzenił, alem wnet przeklinał mieszkanie jego.⁴ Dzieci jego będą daleko od zbawienia, a poginą w branie i nie będzie nikt, co by ich ratować miał.⁵ Głodny pożrze żniwo jego, a wydrze je spośrzód ciernia, pragnący z chciwością połknie bogactwa jego.

⁶ Abowiem karanie nie pochodzi z prochu, ani utrapienia wydała z siebie ziemia.⁷ Bo człowiek narodzon jest ku utrapieniu, jako i skry, aby leciały ku górze.⁸ A wszakoż chciałbych pytać Boga, a sprawę swą położyłbych przed nim.⁹ Który czyni sprawy zacne, co nie mogą być ogarnione, a rzeczy dziwne, które nie mogą być obliczone.¹⁰ Który dawa deszcz na ziemię, a wody spuszcza na ulice.¹¹ Aby pokorne wystawił na miejscu wysokiem, a smętni aby byli wywyższeni ku zbawieniu.¹² Który wniwecz obraca myśli ludzi chytrych, tak iż ręce ich nic skutecznego nie sprawią.¹³ Który mędrki podchwytawa w ich chytrości, a radę przewrotnych podwraca.¹⁴ Iż we dnie zataczają się, jako w ciemnościach, a w południe macają, jako w nocy.¹⁵ Ale zachowywa ubożuchnego od miecza i z paszczęki a z ręki możniejszego.¹⁶ I jest niejaka nadzieja utrapionemu, a złość musi usta swe zamknąć.

¹⁷ Oto błogosławiony jest ten człowiek, którego Pan karze, nie odmiatujże tedy karania Wszechmocnego.¹⁸ Abowiem on jest, który uderzywszy, zawięzuje ranę, a zraniwszy, samże rękoma swemi leczy.¹⁹ Z sześci przygód wyrwie cię, a w siódmej nie tknie się ciebie nic złego.²⁰ Wybawi cię od śmierci czasu głodu, a na walkach od srogości miecza.²¹ Uchronisz się od języka, który jest jako bicz, a nic się nie ulękniesz, gdy przyjdzie utrapienie.²² Będziesz się śmiał w utrapieniu i w głodzie, a nie będziesz się bał zwierząt ziemskich.²³ Będziesz miał przymierze z kamieńmi polnemi, a źwierzęta dzikie będą z tobą w pokoju.²⁴ Poznasz też, iż przybytek twój zostanie w pokoju, a będziesz opatrował mieszkanie twe bez grzechu.²⁵ Uznasz też, iż naród twój będzie rozmnożon, a potomstwo twoje będzie jako zioła polne.²⁶ W starości zejdziesz do grobu, jako zboże, gdy je w bróg wkładają czasu swego.²⁷ Oto czegośmy się wywiadowali, takci jest, a tak słuchaj tego, a rozważał to sam u siebie.