Read the Bible

¹ Przedniejszemu nad śpiewaki Jedutunowi. Pieśń Dawidowa.² Rzekłem sam w sobie: Będę strzegł dróg moich, abych nie zgrzeszył językiem swoim i włożę munsztuk w usta swe, pokąd jedno niepobożny będzie przede mną.³ Oniemiałem w milczeniu i zamilczałem rzeczy dobrej, a boleść moja tym się więcej mnoży.⁴ Rozpaliło się serce moje we mnie, a w rozmyślaniu rozżarzył się ogień ażem tak jął mówić językiem moim:⁵ Dajże mi Panie wiedzieć dokończenie moje i jakoś zamierzył kres dni moich, abych wiedział jako długo żyć mam na tym świecie.⁶ Otoś jedno na piędzi zamierzył dni moje, a czas żywota mojego przed tobą jest jako nic. A zaisteć wszelki człek nic inego nie jest, jedno wszytka próżność. Sela.

⁷ Zaprawdęć człowiek jakoby jakie wyobrażenie chodzi, a iście się próżno burzy; zgromadza, a nie wie, kto po nim będzie zbierał.⁸ A teraz czegoż oczekawam Panie? W tobieć jest nadzieja moja.⁹ Wybawże mię tedy od wszytkich złości moich, a nie podaj mię na pohańbienie szalonym.¹⁰ Zmilknę, a nie otworzę ust moich, boś ty to uczynił.¹¹ Oddalże ode mnie karanie twoje, abowiemciem ustał przed srogością ręki twojej.¹² Gdy ty karzesz człowieka dla złości jego, tedy niszczysz wszytkę zacność jego jako mol, a zaisteć wszelki człowiek jest próżność. Sela.¹³ Wysłuchajże Panie modlitwy mojej, a przyjmi w uszy twoje wołanie moje, nie zamilczawajże łez moich, abowiem-ci jestem gościem u ciebie, a do czasu mieszkający, jako i wszyscy ojcowie moi.