Read the Bible

1 A w tych dniach, gdy tłum był wielki i nie mieli co jeść, przywołał Jezus swoich uczniów i powiedział im:2 Odczuwam litość nad tym tłumem; bo już trzy dni pozostają przy mnie, a nie mają co jeść.3 I jeśli ich rozpuszczę głodnych do domu, zasłabną w drodze; niektórzy bowiem z nich przyszli z daleka.4 I odpowiedzieli Mu Jego uczniowie: Skąd ktoś tutaj, na pustkowiu będzie mógł ich nasycić chlebem?5 I spytał ich: Ile macie chlebów? A oni powiedzieli: Siedem.6 I kazał ludowi spocząć na ziemi; i wziął siedem chlebów, i podziękował, łamał i dawał swoim uczniom, aby kładli przed nimi; i położyli je przed tłumem.7 Mieli też kilka rybek. Błogosławił i kazał je podawać.8 I zjedli, i zostali nasyceni, i zebrali siedem koszów kawałków, które pozostały.9 A było tych, co jedli, około czterech tysięcy; i rozpuścił ich.

10 I zaraz wstąpił do łodzi ze swoimi uczniami, i przybył w strony Dalmanuty.11 I wyszli faryzeusze, i zaczęli z Nim rozprawiać, poddając Go próbie i żądając od Niego znaku z nieba.12 A On westchnął w swoim duchu i powiedział: Dlaczego to pokolenie szuka znaku? Zaprawdę mówię wam: Nie zostanie dany znak temu pokoleniu.13 I opuścił ich, wstąpił ponownie do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.14 A uczniowie zapomnieli wziąć ze sobą chleba i mieli ze sobą w łodzi tylko jeden chleb.15 I nakazał im, mówiąc: Patrzcie, a przyglądajcie się uważnie na zakwas faryzeuszów i zakwas heroda.16 Wtedy rozprawiali między sobą o tym, że nie mają chleba.17 Gdy Jezus to dostrzegł, powiedział im: Dlaczego rozważacie, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie? Wasze serce jeszcze jest zatwardzone?18 Mając oczy, nie widzicie; i mając uszy, nie słuchacie; i nie pamiętacie?19 Ile wówczas zebraliście pełnych koszy kawałków, gdy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy ludzi? Powiedzieli do Niego: Dwanaście.20 A ile zebraliście pełnych koszy kawałków, gdy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy ludzi? A oni powiedzieli: Siedem.21 I powiedział im: Jak to nadal nie rozumiecie?

22 I przyszedł do Betsaidy; i przyprowadzili do Niego ślepego, prosząc, aby go dotknął.23 I ujął ślepego za rękę, wyprowadził go za miasteczko i plunął w jego oczy, nałożył na niego ręce i pytał go, czy coś widzi.24 A on spojrzał w górę i powiedział: Widzę ludzi, są jak drzewa. Chodzą!25 Potem ponownie nałożył ręce na jego oczy i uczynił, że znów widział i wrócił do zdrowia; i wszystko widział wyraźnie.26 I odesłał go do jego domu, mówiąc: Nie wchodź ani do tego miasteczka, ani o tym nie mów nikomu z miasteczka.

27 I wyszedł Jezus ze swoimi uczniami do miasteczek należących do Cezarei Filipowej, i pytał w drodze swoich uczniów, mówiąc im: Co mówią o mnie ludzie? Kim jestem?28 A oni odpowiedzieli Mu: Jedni, że Janem Chrzcicielem, inni, że Eliaszem, a inni, że jednym z proroków.29 A On powiedział do nich: A wy mówicie, że kim jestem? A w odpowiedzi, Piotr rzekł Mu: Ty jesteś Mesjasz.30 I surowo napominał ich, aby o Nim nikomu nie mówili.31 I zaczął ich nauczać, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć, i być odrzucony przez starszych ludu i przez arcykapłanów, i przez uczonych w Piśmie; i być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać.32 I mówił to otwarcie, a Piotr wziął Go na stronę i zaczął Go surowo napominać.33 A On odwrócił się, spojrzał na swoich uczniów i skarcił Piotra, mówiąc: Zejdź mi z drogi, przeciwniku! Albowiem nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.34 I przywołał tłum i swoich uczniów, i powiedział im: Kto chce iść za mną, niech się wyprze samego siebie i weźmie swój krzyż, i niech idzie za mną.35 Albowiem kto chce uratować swoją duszę, straci ją; a kto straci swoją duszę ze względu na mnie i Ewangelię, ten ją uratuje.36 Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a dusza jego doznałaby straty?37 Albo co człowiek da w zamian za swoją duszę?38 Bo ktokolwiek wstydzi się mnie i moich słów pośród tego cudzołożnego i grzesznego pokolenia, tego i Syn Człowieczy będzie się wstydzić, gdy przyjdzie w chwale swojego Ojca z aniołami świętymi.