Read the Bible

¹ Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.² Hiob odezwał się i zawołał:³ Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, w którą powiedziano: Poczęty mężczyzna.⁴ Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.⁵ Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.⁶ Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku i nie wejdzie w liczbę miesięcy.⁷ Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.⁸ Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.⁹ Niech gwiazdy zaćmią się o zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;¹⁰ Bo nie zamknęła drzwi łona mej matki i nie ukryła smutku przed moimi oczami.

¹¹ Czemu nie umarłem w łonie? Czemu nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?¹² Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu przyjęły mnie piersi, abym mógł je ssać?¹³ Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;¹⁴ Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;¹⁵ Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;¹⁶ Albo czemu nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, które nie widziały światła?¹⁷ Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.¹⁸ Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.¹⁹ Mały i wielki są tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.

²⁰ Czemu nędznemu dane jest światło, a życie tym, którzy są rozgoryczeni na duszy;²¹ Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a ta nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;²² Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?²³ Czemu dane jest światło człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?²⁴ Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;²⁵ Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.²⁶ Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.